Partijsores

Voor de meeste mensen zijn de verhoudingen binnen de Chinese Communische Partij net zo transparant als erwtensoep. Wat achter de schermen gebeurt daar hebben alleen ingewijden weet van. Slechts een enkele keer wordt een tipje van de sluier opgelicht doordat een affaire niet langer onder de pet kan worden gehouden. Bij zo’n gelegenheid is te zien dat de CCP op maffia-achtige wijze functioneert.

Dit bewijst andermaal de kwestie Bo Xilai, de 62-jarige partijsecretaris van Chongqing die in Peking hogerop wilde komen.

Uit de summiere informatie die naar buiten lekte bleek dat Bo deze maand uit zijn functie is gezet omdat zijn aspiraties te hoog reikten.

In de Chinese hoofdstad wordt hij als een lastige concurrent gezien van de nieuwe partijleiding, die komend najaar aantreedt.   

Een jaar geleden was Bo ook in Peking nog een gevierd man vanwege zijn krachtige aanpak van de georganiseerde misdaad in zijn district. De partijtop kneep zelfs een oog dicht voor de grove schendingen van de wet en het martelen van verdachten die hij daarbij toeliet. Zolang je maar loyaal bent aan Peking gebeurt er meestal niets.

Volgens een jurist in Shanghai wordt iemand pas een kopje kleiner gemaakt zodra hij een gevaar vormt voor de nationale leiders. Dit overkwam ooit de Shanghaise partijchef Chen Liangyu, die in 2006 tot 18 jaar cel werd veroordeeld wegens corruptie. Waarnemers verklaarden dat zijn veroordeling bedoeld was om de belangengroep rond partijleider Jiang Zemin een toontje lager te laten zingen.

Met ideologische verschillen binnen de partij heeft dit alles volgens een politicoloog uit Peking weinig te maken. De belangengroepen, die achter de schermen strijd met elkaar leveren om de macht, vertegenwoordigen netwerken van kaderleden die persoonlijke banden met elkaar hebben. De meesten hebben met elkaar op de universiteit gezeten of in de jeugdliga van de CCP.

Omdat in de praktijk de uitvoerende macht in China niet door een onafhankelijk parlement, onpartijdige rechters of een vrije pers wordt gecontroleerd is belangenverstrengeling ‘met mafiose trekken’ onvermijdelijk.

In Westerse ogen vindt dit soort praktijken geen genade, maar hoe een land met 1,3 miljard inwoners wel moet worden geleid daar heeft niemand een kant en klare oplossing voor!