Omgekeerde migratiegolf

De eurocrisis, waar geen einde aan lijkt te komen, brengt veel Zuid-Europeanen en Ieren op drift. De hoop dat zij opnieuw een menswaardig bestaan in hun thuisland kunnen opbouwen hebben deze mensen opgegeven, dus besluiten zij om het elders te gaan proberen. De meesten trekken eerst naar landen in Europa waar de recessie minder hard heeft toegeslagen.

Maar zodra zij inzien dat de kansen daar niet voor het oprapen liggen en sommigen zelfs in de goot belanden (slapen in de daklozenopvang, in hun auto of zelfs op straat en dat bij winterse temparaturen) zoeken ze hun heil verder weg. Veel Portugezen kiezen voor Afrika en Brazilië, terwijl Argentinië juist Italianen en Spanjaarden aanspreekt en de Ieren liever naar Amerika trekken.

Dat een groot aantal Portugezen voor hun voormalige koloniën kiest, komt omdat men daar onder andere dezelfde taal spreekt. Daarnaast laten de economieën van deze landen een sterke groei zien, de afgelopen jaren.

Neem bijvoorbeeld Brazilië, dit land heeft zich inmiddels tot de zesde economie van de wereld opgewerkt, terwijl landen als Angola en Mozambique het economisch ook niet slecht doen.

Daarom hebben vorig jaar alleen al meer dan vijftigduizend Portugezen de sprong naar Brazilië gewaagd en emigreerden enkele tienduizenden mensen naar Angola en Mozambique. Volgens de Portugese regering, die emigratie aanmoedigt, hebben tussen honderd- en honderdtwintigduizend Portugezen in 2011 het land verlaten.

Deze migratiegolf in omgekeerde richting dwingt de regeringen van de voormalige koloniën daar bijzondere aandacht aan te schenken om haat en nijd bij de eigen bevolking voor te zijn. Per slot van rekening is elke baan die een Portugees inneemt er weer eentje minder voor de lokale werkzoekende. Bovendien achten veel Portugezen zichzelf nog steeds superieur.

Maar zolang in die landen nog bergen werk te verzetten is in de infrastructuur van wegen, huizen en verbetering van havens zullen ze dit koloniale trekje op de koop toe moeten nemen.