Taboes
Wat een
Duitser niet in zijn hoofd moet halen is op enigerlei wijze kritiek uiten op de
staat Israël of haar ingezetenen. Zelfs nu, bijna zeventig jaar na de holocaust,
is dat aanleiding voor de minister van Binnenlandse Zaken van Israël om de
Duitse schrijver Günter Grass tot persona non grata te verklaren. De 84-jarige
Nobelprijswinnaar zou zodra hij op het vliegveld van Tel Aviv landt, terug
worden gestuurd.Gunter Grass |
Grass bracht
de bewindsman op de rand van razernij met zijn onlangs verschenen gedicht ‘Was gesagt werden muss’, waarin de schrijver
niet Iran maar Israël als de grootste bedreiging van de wereldvrede aanwees.
Hiermee oogstte hij ook zware kritiek van columnisten en andere politici in Israël, die zijn standpunt eenzijdig en vertekend vonden.
Hiermee oogstte hij ook zware kritiek van columnisten en andere politici in Israël, die zijn standpunt eenzijdig en vertekend vonden.
In zijn 69-regelige gedicht had de auteur de holocaustontkenning van Ahmadinejad en diens banden met Hamas en Hezbollah totaal buiten beschouwing gelaten. En dit wordt hem extra zwaar aangerekend, omdat in 2006 Grass in zijn biografie schreef dat hij als 17-jarige bij de Waffen-SS heeft gediend, de militaire elite-eenheid van de nazi’s.
premier Netanyahu |
Zelfs
premier Netanyahu kon het niet nalaten om deze jeugdzonde van de schrijver in
herinnering te brengen, toen hem om zijn mening werd gevraagd.
Een stapje verder ging de minister van Buitenlandse Zaken Lieberman. Deze plaatste Grass in het rijtje Europese intellectuelen die het opheffen van de Joodse staat niet meteen zullen betreuren.
Een stapje verder ging de minister van Buitenlandse Zaken Lieberman. Deze plaatste Grass in het rijtje Europese intellectuelen die het opheffen van de Joodse staat niet meteen zullen betreuren.
Günter Grass is niet de enige die door de Iraëlische overheid tot persona non grata is verklaard. Twee andere schrijvers zijn hem reeds voorgegaan. Norman Finkelstein, die een boek schreef over de ‘Holocaustindustrie’, is daar een van. Ook Noam Chomsky, een fervent criticus van de huidige politiek van Israël, behoort tot dit selecte gezelschap.
Toch zijn in
Duitsland al de eerste tekenen zichtbaar dat de Duitsers het onderhand zat zijn
om geen enkele kritiek op de Joodse staat te mogen leveren. Tijdens de
vredesoptochten met Pasen klonk er zondag zelfs steun voor Grass.
Zou vrijheid
van meningsuiting behalve voor Wilders ook niet voor anderen moeten gelden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten