Politieke gijzelaars

Het gevangennemen van soldaten en politiemensen door opstandelingen is doorgaans bedoeld om ze later te kunnen ruilen met gevangengezette wapenbroeders. Van deze strategie heeft met name de linkse guerillagroep FARC in Colombia jarenlang gebruik gemaakt. Overigens met weinig succes. Alleen in 2001 wisten de guerrillero’s veertien van hun medestrijders vrij te krijgen in ruil voor 350 gegijzelde regeringssoldaten.


Onlangs hebben zij de laatste 10 politieke gijzelaars vrijgelaten zonder daar bijzondere eisen aan te verbinden. Deze concessie doet de FARC als teken van goede wil om een dialoog van de grond te krijgen tussen de strijdende partijen.



Colombia is al bijna een halve eeuw in de greep van een bloedig conflict tussen paramilitairen, regeringstroepen en FARC-manschappen.

De vrijgelaten mannen werden na een lange, afmattende tocht door de jungle door medewerkers van het Rode Kruis opgevangen aan de oever van de Gueviare-rivier. Hier werden zij naar gereedstaande  helikopters begeleid die hen naar Villavicencio vlogen. Bij de hereniging met hun familie konden een aantal van de mannen hun emoties niet meer de baas. Twaalf tot veertien jaar gevangenschap in de rimboe is natuurlijk geen kattepis!

Veel Colombianen zouden hun sceptische houding pas laten varen wanneer de FARC ook de honderden burgergevangenen vrijlaten. Die groep gebruiken de rebellen als ruilmiddel om hun financiën op peil te houden zodat zij hun strijd voort kunnen zetten. Ook de handel in drugs maakt daar onderdeel van uit.

De laatste gewelddadige confrontaties, waarbij eerst het leger 11 man verloor en dat later 70 guerillastrijders doodde, zouden erop kunnen wijzen dat er binnenkort onderhandelingen plaats zullen gaan vinden. Geen van de partijen wil zwak overkomen op het moment dat deze gaan beginnen, vandaar dat zij even hun tanden laten zien.

Als het aan president Santos van Colombia ligt zal er van vredesbeprekingen voorlopig geen sprake zijn.

Eventuele concessies die hij beslist bij het vredesproces moet doen zullen zijn herverkiezing in 2014 in gevaar kunnen brengen. Daarom stelt hij die besprekingen liever uit!

Het adagium ‘Ieder volk krijgt de leider die het verdient’ is het laatste wat ik op dit moment wil horen. Daarvoor heeft de bevolking van Colombia in mijn ogen te veel geleden!