Rookverbod

De discussie omtrent het rookverbod in kleine cafés was zo goed als dood nadat de staat vorig jaar bepaald heeft dat in éénmanszaken met een vloeroppervlakte van minder dan 70 vierkante meter opnieuw gerookt mag worden. Nu is het weer gedaan met de rust in dat soort etablissementen. Men windt zich op, omdat de antirookvereniging de strijdbijl heeft opgegraven. Zij eist in een bodemprocedure van de regering dat deze dat besluit herroept.

Op de vraag of Clean Air Nederland niets beters te doen heeft is het antwoord natuurlijk: neen! Want, waar zou zij zich anders mee bezig kunnen houden dan het plezier van miljoenen rokers vergallen.

De woordvoerder van CAN verbaasde zich zelfs over de felheid van de advocaten die het voor de staat opnemen.

Volgens hem druist het rookbesluit in tegen het door Nederland in 2005 ondertekende internationaal vedrag tot ontmoediging van roken. Zijn argument daarentegen dat de leden niet met een gasmasker naar de kroeg willen is vanzelfsprekend wartaal. Niemand dwingt hen immers om naar cafés te gaan waar gerookt wordt.

Bovendien hoor je hen gek genoeg niet reppen over de honderden kleine kroegen die ondertussen voorgoed de deuren hebben moeten sluiten.

Dat de overgebleven uitbaters, die het normaliter toch al moeilijk hebben, onderhand hun bloed wel kunnen drinken gaat er kennelijk bij die lieden ook niet in. Zij zullen en moeten hun gelijk halen!

In deze kan ik mij voorstellen dat zij ook steun krijgen uit dezelfde horecahoek. Het is namelijk geen geheim dat de eigenaren van grote zaken het uitzonderingsbesluit van de regering bij het afval willen zetten. Voor hen betekent ieder café dat het loodje legt een reële kans om hun klantenkring uit te bouwen. De één zijn dood is nog altijd de ander zijn brood!

Toch hebben veel eigenaren van kleine cafés vertrouwen in de goede afloop van de rechtszaak. Wat kunnen zij anders doen?