Nationalisme

Binnenkort is het 30 jaar geleden dat de Brits-Argentijnse oorlog plaatsvond om de winderige schijnbaar onbeduidende Falklandeilanden. Dit conflict, dat zo’n 400 kilometer uit de kust van Argentinië werd uitgevochten, kostte toen meer dan 900 soldaten het leven.

Naarmate dit gedenkwaardige moment dichterbij komt raken de gemoederen in Argentinië steeds meer verhit. Aanspraak op de Malvinas, zoals zij het eilandengroep zijn blijven noemen, hebben de Argentijnen altijd gemaakt.

Terwijl de 3000 Kelpers, die daar wonen, liever bij Groot Brittannië willen horen.

Een groep Argentijnse intellectuelen heeft in een pamflet stelling genomen tegen deze ziekelijke vorm van nationalisme. Volgens historicus Luis Alberto Romero hebben veel van zijn landgenoten ten onrechte het idee dat een natie een eeuwig vasstaand grondgebied heeft. En om die reden mogen zij niet afzien van de Malvinas.

De socioloog Vincente Palermo maakt zich meer zorgen om de bewoners van de betwiste eilandengroep. Die zullen de souvereiniteitsclaim van de Argentijnen met haat beantwoorden.

Deze mening deelt ook de Argentijnse documentairemaakster Tamara Florín. Zij vindt het recht op zelfbeschikking van de eilandbewoners het belangrijkste.

Uiteraard krijgen de ondertekenaars van het pamflet zware kritiek te verduren. Van sommigen worden zelfs foto’s op de voorpagina van de Argentijnse krant Crónica afgedrukt onder de kop “Zij zijn voor de Piraten”. Met Piraten worden minachtend de Engelsen bedoeld.

Waar het de Argentijnse regering werkelijk om gaat is het feit dat onder de Malvinas een grote voorraad olie ligt. Dus is hebzucht de drijfveer achter al haar initiatieven om de Engelsen in die regio dwars te zitten. En niet het nationalisme zoals zij haar bevolking graag voorhoudt.

 Nationalisme bindt……………..en verwoest!