Fragiliteit

Als je ergens kan zien dat roem geen eeuwigheidswaarde heeft dan is dat wel in het voetbalwereldje. Want, nog geen twee weken geleden leek de zon in Spaans Catalonië niet onder te willen gaan. FC Barcelona met sterspeler Lionel Messi was op dat moment nog volop in de race voor de Spaanse beker, de landstitel en de Champions League beker.

Maar wat een evenaring van 2011 had moeten worden met uiteindelijk 5 hoofdprijzen dreigt Barça dit seizoen plotseling met lege handen te worden achtergelaten. Vorige week zondag verloor het namelijk in eigen huis van aartsrivaal Real Madrid. Door dit verlies raakte zij 7 punten achter op de ‘koninklijken’, waardoor de landstitel haar zo goed als zeker zal ontglippen.

De volgende teleurstelling kreeg grootmacht Barça opnieuw te verwerken in haar eigen Camp Nou. Gezien de grotere afmeting van het speelveld dachten Messi en zijn medespelers de één nul achterstand tegen Chelsea zonder problemen te kunnen ombuigen in een ruime eindoverwinning.

Even voor de rust leek dit draaiboek volledig te kloppen, omdat Barça met 2-0 voorstond en de Engelse ploeg het de rest van de wedstrijd met tien man moest doen. Maar door het doelpunt van Chelseaspeler Ramirez vlak voor rust moest Barça in de tweede helft alle registers opentrekken om een finaleplaats in München veilig te stellen.

De ene na de andere aanvalsgolf van Barça liep echter stuk op de stugge defensie van Chelsea, die zich massaal in het eigen zestienmetergebied had teruggetrokken. Tegen de verwachtingen in gaf de Engelse ploeg in de blessuretijd Barça zelfs nog de genadeklap door 2-2 te scoren. Daarmee ging de droom van het ‘dreamteam’ uit Barcelona als een nachtkaars uit!

Amper een dag later legde ook Real Madrid met doelpuntenmachine Cristiano Ronaldo het loodje tegen Bayern München, waardoor van een Spaans onderonsje in de finale van de Champions League zeker geen sprake kon zijn. Voor de Spaanse voetballiefhebbers was het één groot horrorscenario dat zich deze week voor hun ogen voltrok!

Dat succes en roem fragiele begrippen zijn heeft Barça-coach Pep Guardiola heel goed door. Zijn besluit om na het seizoen te stoppen getuigt daarvan!

Staatsinrichting

Behalve in Syrië en Bahrein zijn de opstanden, die onder de noemer ‘Arabische Lente’ spontaan de kop opstaken en rond de Middellandse Zee om zich heen grepen, goeddeels achter de rug. Hieruit is gebleken dat het afzetten van dictators in veel gevallen best lastig kan zijn. Naast aardig wat inzet vergt het bovenal vasthoudendheid van de bevolking om het proces tot een goed einde te kunnen brengen.

Is dat eenmaal het geval, dan wachten de leiders die tijdens de opstand boven zijn komen drijven een nog grotere uitdaging. Want, de inrichting van een staat afbreken is één, maar die opnieuw in de steigers zetten zodat iedereen daar vrede mee heeft, dat is immers een stukje ingewikkelder. Zeker als de bevolking uit allerlei stammen bestaat die ook nog eens verschillende religies aanhangen.

Neem bijvoorbeeld Libië waar het geknechte volk zich na een verbeten strijd eindelijk wist te ontdoen van Moammar Khadafi. Hier heeft men na de val van de dictator zich suf moeten piekeren om het land bij elkaar te kunnen houden. Vanwege de vele wapens die in omloop zijn  dreigen veel opstandelingen met een gemeenschappelijke achtergrond eigen koninkrijkjes te stichten.

Als oplossing voor dit probleem heeft de Libische Nationale Overgangsraad (NTC) onlangs een wet aangenomen waarin is vastgelegd dat er in Libië geen politieke partijen zijn toegestaan op religieuze, tribale en regionale grondslag. De NTC beoogt hiermee de ‘nationale eenheid’ te beschermen en laat verder ook registreren dat nieuwe Libische partijen geen verlengstuk mogen zijn van buitenlandse partijen.

Op deze manier hoopt de raad het dreigende overwicht van de Moslimbroederschap zoals die zich met name in Egypte heeft gemanifesteerd tegen te kunnen gaan. Of dit ook zo uitpakt zal op 20 juni duidelijk moeten worden wanneer in Libië een grondwetgevende vergadering wordt gekozen.

Hoe de staatsinrichting van Libië en landen in gelijksoortige posities er uiteindelijk uit gaat zien, hangt grotendeels van de inventiviteit van de nieuwe leiders af!

Bloeddiamanten

Een van de hoofdpersonen waar opstandelingen in het West-Afrikaanse Sierra Leone zaken mee deden zit al geruime tijd vast in Scheveningen. Charles Taylor, het voormalige staatshoofd van het buurland Liberia, werd in 2006 in Nigeria gearresteerd en aan het Sierra Leone Tribunaal in Den Haag overgedragen. Met een auto, volgestouwd met geld, was hij toen op de vlucht.

Hoofdaanklager Brenda Hollis liet hem destijds aanhouden voor zijn vermeende rol in de burgeroorlog van de jaren 90. Taylor zou in ruil voor bloeddiamanten de rebellenbeweging RUF van wapens hebben voorzien waardoor zij in staat was om tussen 1992 en 2002 dood en verderf in dat land te zaaien. De gewelddadigheden in Sierra Leone kostten meer dan 50.000 mensenlevens.

Naar het aantal tegenstanders van de RUF, waarvan de ledematen zijn afgehakt of het gelaat zwaar is verminkt, kan alleen maar gegist worden. Vast staat wel dat het er eerder duizenden dan honderden zijn. Tot het arsenaal van wreedheden waarmee de RUF in die periode haar schrikbewind in stand probeerde te houden, behoorde ook het vermoorden en ontvoeren van kinderen.

Afgelopen donderdag werd Taylor schuldig bevonden aan oorlogsmisdaden hoewel de verdediging probeerde aan te tonen dat haar client vrede in die regio wilde brengen door tussen de strijdende partijen te bemiddelen. De rechters waren hier allerminst van onder de indruk. Volgens hen heeft Taylor met zijn financiële en militaire steun substantieel bijgedragen aan deze wreedheden.

Op 16 mei zal de SCSL (Sierra Leone Tribunaal) een hoorzitting houden omtrent de strafeis, waarna de rechters op 30 mei tot een strafmaat moeten komen.Wanneer alle beroepsprocedures achter de rug zijn zal Charles Taylor in Groot Brittanië zijn straf moeten uitzitten zoals dat voor zijn uitlevering aan Den Haag door de VN was bepaald.

De veroordeling van Taylor is het eerste vonnis dat een internationaal tribunaal over een voormalig staatshoofd uitspreekt. Dat het tevens een waarschuwing zal zijn voor anderen moge wel duidelijk zijn!

Ride-out RMS-dag

Langzamerhand begint de jaarlijks terugkerende ride-out van het Zuid-Hollandse dorpje Moordrecht naar de plek waar de landelijke viering van de RMS-proclamatie plaatsvindt, bizarre vormen aan te nemen. Afgelopen woensdag haalde de tocht naar het Orpheus congrescentrum in Apeldoorn zowaar teletekst, omdat aan de sliert Molukse motorrijders geen einde leek te komen.

Toen motorclub Satudarah, die haar bakermat in Moordrecht heeft, dit evenement voor het eerst opzette telde de stoet bij lange na geen honderd motoren. Om de boel in goede banen te leiden hoefde de politie geen bijzondere regelingen te treffen omdat de rit maar een half uur duurde. Want, gewoontegetrouw vond de RMS-manifestatie in die tijd nog in de Houtrusthallen in Den Haag plaats.

Dit keer worden vanaf een uur of negen de toegangswegen naar de Moordrechtse Ambonwijk door bikers versperd. Iedereen die erdoor wil wordt vriendelijk doch dringend verzocht om zijn voertuig in één van de omliggende straten achter te laten. Soms leidt dit tot ergernis bij bewoners die hun have en goed niet meer kunnen bereiken.

Maar over het algemeen hebben de mensen van de Oranjebuurt daar geen moeite mee. Sterker zelfs, om niets van het schouwspel te hoeven missen, nemen velen langs de route op een tuinstoeltje plaats, lang voordat de stoet zich in beweging zet.  

Vooraf gegaan door motoragenten denderen tussen de 700 en 800 motoren (volgens NOS nieuws) over de rijkswegen A12, A28  en de A1 naar de eindbestemming. Onderweg worden alle opritten door de verkeerspolitie afgesloten zodat er geen auto’s tussen de motoren belanden.

Triomfantelijk komt de eindeloze rij aan bij het Orpheus. Daar zijn speciale maatregelen getroffen om de honderden motoren ordentelijk te kunnen stallen. Motorclub Satudarah heeft hiervoor een aantal aspirantleden vrijgemaakt.

Een mooier evenement is voor bikers niet denkbaar. Alles bij elkaar heeft dit genoeg ingrediënten in zich voor een mooie documentaire!

Sarkozy’s zeperd

In de zondag gehouden eerste ronde van de Franse presidentsverkiezingen versloeg de socialist François Hollande de zittende president Nicolas Sarkozy. Ondanks een felle campagne vol nationalistische sentimenten, in een poging belangrijke stemmen bij het Front National van Marine Le Pen weg te halen, was de uitslag een flinke zeperd voor Sarkozy. Le Pen eindigde alsnog op de derde plaats.

Francois Hollande

Er moet ver in de Franse geschiedenis worden teruggegaan om een president te vinden die net als hij geen meerderheid wist te halen in de eerste ronde. Het is daarom best mogelijk dat Nicolas Sarkozy na 6 mei (tweede ronde) helemaal niet meer terugkeert in het Champs Élysées. Dat de president die kans reëel acht blijkt uit zijn uitspraak dat hij dan de politiek zal verlaten.

Sarkozy

Marine Le Pen, die het leiderschap van haar vaders partij heeft overgenomen, zal daar niet om rouwen. Volgens haar zou een smadelijke nederlaag van Sarkozy en zijn UMP betekenen dat het Front National voortaan op rechts het rijk alleen heeft. Bovendien zou daarmee eindelijk de schande van 2007 worden uitgewist. Toen wist Sarkozy haar vader Jean Marie Le Pen veel stemmen te ontfutselen.

Marine en Jean Marie Le Pen

In een vraaggesprek met journalisten zei Marine Le Pen gekscherend dat zij 43 is en dat het journaille nog veertig jaar last van haar zal hebben.

Om haar woorden kracht bij te zetten laat Marine Le Pen alvast optekenen dat zij mikt op het presidentschap van 2017.

Deze presidentsverkiezingen ziet zij als een vingeroefening. In de tussentijd ziet zij het als haar missie om Sarkozy eigenhandig uit het Franse politieke landschap te verwijderen.

Sarkozy hoeft dus niet te rekenen op een oproep van Marine Le Pen aan haar aanhang om hun stem op hem uit te brengen. De meeste Front National sympathisanten zullen op 6 mei domweg thuisblijven. Zij zullen zich geheel richten op de parlementsverkiezingen van 10 en 17 juni, omdat dan opnieuw de kans zich voordoet dat de partij sinds lange tijd eigen parlementariërs krijgt. Door het Franse kiesstelsel was dat alleen in 1986 het geval.

Wanneer het Front National daarin zou slagen is dat voor Marine Le Pen al een ferme stap in de richting van het Champs Élysées!  

Julia Timosjenko

Bij het horen van de naam Julia Timosjenko zie ik meteen die vrouw voor me met de excentrieke haardracht. Zoals zij haar blonde vlecht om haar hoofd drapeert en daarmee een soort aureool creëert, heb ik nooit eerder iemand over straat zien gaan. Over deze glamourachtige haarcoupe is natuurlijk nagedacht, want het is ondertussen haar handelsmerk geworden.

Toch zouden niet veel mensen in haar schoenen willen staan, vanwege het nieuwe proces dat het Oekraïnse justitie-apparaat tegen haar heeft aangespannen. De oud-premier, die vorig jaar in een andere rechtszaak al tot zeven jaar celstraf werd veroordeeld, kan bij veroordeling in deze zaak maximaal twaalf jaar erbij krijgen. Bij elkaar toch aardig wat jaartjes die zij eventueel zou moeten brommen!

De opzienbarende politica wordt namelijk beticht van belastingontduiking, fraude en diefstal toen ze veertien jaar geleden een groot Oekraïns energiebedrijf runde. In 2001 moest zij hiervoor al voor de rechter verschijnen, maar dat proces werd toen na felle protesten van haar sympathisanten weer gestaakt. De kans dat zij nogmaals de dans ontspringt is zo goed als verkeken.

president Janoekovtsj

Wel heeft de vervolging van Timosjenko en andere voorlieden uit haar omgeving geleid tot een verslechtering van de betrekkingen tussen Oekraïne en het Westen. Dat beschuldigt president Janoekovitsj ervan zijn rivalen middels rechtsvervolging de mond te willen snoeren. Janoekovitsj zelf beweert dat de overheid een offensief is begonnen tegen corruptie en dat hij zich daar niet mee mag bemoeien.

Wat hij eventueel wel kan doen is Timosjenko presidentieel pardon verlenen als alle rechtszaken achter de rug zijn. Maar zover is het nog lang niet, Timosjenko wordt namelijk ook verdacht van betrokkenheid bij een liquidatie in de jaren negentig.

Ondertussen lijdt Julia Timosjenko in de gevangenis aan hevige rugpijn en zou eigenlijk in een gespecialiseerd ziekenhuis behandeld moeten worden. De Duitse arts Karl Max Einhaüpel die haar onderzocht heeft, stelde voor om haar in een Duitse kliniek te laten opnemen. Hierover wordt thans druk overleg gepleegd.   

Als banneling in Berlijn leven is nog altijd beter dan wegrotten in een donkere Oekraïnse cel!

Catshuisoverleg mislukt

Zaterdagmiddag 21 april was het toch zover. Geheel tegen de verwachtingen in heeft Geert Wilders alsnog de stekker uit het Catshuisoverleg getrokken. Vier weken daarvoor had Mark Rutte dit op het nippertje nog kunnen verhinderen.  Nu moet pijnlijk worden geconstateerd dat alle inspanningen van de premier om de PVV-leider weer aan de onderhandelingstafel te krijgen achteraf verspilde energie is geweest.

Naar de ware reden waarom Wilders de deur van het Catshuis voorgoed achter zich dichttrok kan alleen gegist worden. Zelf beweert hij voor de camera’s dat de PVV-fractie niet kan toestaan dat de AOW-ers afgeknepen worden vanwege Brusselse begrotingsregels. De twee regeringspartijen ontkennen dit in alle toonaarden. Zij zeggen in deze nieuwe bezuinigingsronde juist de ouderen zoveel mogelijk te willen ontzien.

Het Centraal Plan Bureau (CPB) haast zich nu om de regering gelijk te geven, omdat door haar sombere prognoses Wilders is gaan twijfelen aan de plannen van het kabinet. Hoe het ook zij, het doet er allemaal niet meer toe. De laatste die hierom treuren zijn de oppositiepartijen, die roepen eensgezind dat er zo snel mogelijk nieuwe verkiezingen moet komen.

Met name de SP, die in de peilingen hoge ogen gooit, ruikt haar kans om in een nieuw te vormen kabinet aan te mogen schuiven. Ook de PVDA maakt zich sterk voor verkiezingen in juni, omdat de partij zowel intern als in de prognoses flink is opgekrabbeld nadat Diederik Samsom het roer van Job Cohen heeft overgenomen. Die voorkeur heeft eveneens de VVD, volgens de laatste peiling van Maurice de Hond zal deze een paar zetels meer pakken ondanks dat het Catshuisoverleg is mislukt.

Dat de VVD daarvoor pleit wordt haar door coalitiepartner CDA niet in dank afgenomen. CDA-prominent Jack de Vries twitterde zelfs: “Teleurstellend dat de VVD het CDA nu een streek levert”. Immers binnen het CDA moet er nog een nieuwe leider gekozen worden dus is men daar verre van klaar voor de verkiezingen.

Ook onafhankelijk kamerlid Hero Brinkman is woedend over het voorstel van de drie grootste partijen in de peilingen. Veel tijd om een nieuwe partij op te richten krijgt hij dan niet en het is zelfs goed mogelijk dat hij niet in de Kamer terugkomt.

Zou dit ook één van de redenen zijn waarom Wilders er een dikke punt achter heeft gezet? Niet denkbeeldig nietwaar? Tegelijkertijd kan hij een nieuwe kieslijst maken waarop de namen van mogelijke dissidenten in zijn huidige fractie abnormaal laag staan.

Formule 1-race in Bahrein

Prestige is voor een land van cruciaal belang om binnen de rangorde van landen een rol van betekenis te kunnen spelen.  Sommige landen denken dat te verwerven door de atoombom te ontwikkelen. Andere, die deze fase voorbij zijn, proberen raketten te bouwen met een steeds grotere reikwijdte. De mislukte poging van Noord-Korea en de succesvolle lancering in India zijn goede voorbeelden hiervan.

Kleine landjes moeten het hebben van sportevenementen die op hun grondgebied plaatsvinden. De voorkeur gaat bij voorbaat uit naar prestigieuze golf- en tennistoernooien die met fikse bedragen aan prijzengeld worden opgetuigd. De grote namen, die even tussendoor hun bankrekeningen komen spekken, zetten met hun aanwezigheid het organiserend land toch even op de wereldkaart.

Het Golfstaatje Bahrein heeft jaren geleden voor de Formule 1-race gekozen om bij het glitterwereldje van Peter Stuyvesant te kunnen horen. Dit heeft haar geen windeieren gelegd, want behalve de groeiende belangstelling van de internationale financiële industrie voor het land kiezen steeds meer zonaanbidders het als vakantiebestemming.

Vanwege de opstand, die vorig jaar in de hoofdstad Manamah plaatsvond tegen het bewind van koning Hamad bin Khalifa, is de editie van verleden jaar niet doorgegaan. Dit jaar zetten de autoriteiten alles op alles om de draad weer op te pakken, hoewel avond aan avond protest weerklinkt in steden als Bani Jamra. Hier wenst de bevolking nog steeds dat het autoritaire regime plaats maakt voor meer democratie.

Ondanks de tientallen doden die bij die opstand zijn gevallen en de grote weerstand bij het Bahreinse volk, is zondag 22 april de Formule 1-race toch gehouden.

De autoriteiten beweren dat zij de afgelopen maanden allerlei hervormingen hebben doorgevoerd.


Maar de onvrede bij het sjiitische deel van de bevolking omtrent banen, woonruimte en politieke macht is daar niet minder om geworden.

Uit het feit dat zeshonderd activisten nog altijd vastzitten, onder wie de bekende oppositieleider Abdulhadi al-Khawaja (is al 73 dagen in hongerstaking), kan worden afgeleid dat de regering zich daar weinig van aantrekt. Fundamentele veranderingen in het staatsbestel is wel het laatste wat zij wil.

Met onwillige honden is het slecht hazen vangen! 

  

Exit COA-topvrouw

Op een gemoedelijke manier leidinggeven zonder dat dit ten koste gaat van de professionaliteit schijnt ontzettend moeilijk te zijn. Sommige mensen proberen het wel, maar bakken er niks van. Anderen doen niet eens moeite, omdat hun ego dat niet toestaat. In beide gevallen zal dit gegarandeerd tot een verziekte werksfeer binnen de organisatie leiden.

professor Scheltema

Dit scenario zou zich bij het COA hebben afgespeeld, het Centraal Orgaan Asielzoekers waar Nurten Albayrak medio vorig jaar nog de scepter zwaaide. Volgens veel medewerkers moet dit letterlijk worden genomen, omdat zij zich als een zonnekoningin gedroeg. Sommigen spreken van een angstcultuur bij de organisatie, vanwege de reële kans op ontslag zodra zij maar een zweem van kritiek waarneemt.

Directeuren die rechtstreeks onder haar vielen, voelden zich regelmatig vernederd door de wijze waarop Albayrak hen tegemoet trad. Tijdens vergaderingen maakte zij denigrerende opmerkingen als iets haar niet zinde. En met kritiek kon de dominante algemeen directeur heel slecht overweg, zeiden haar ondergeschikten. “Geen enkel luikje ging dan bij haar open!”

Nurten Albayrak

Nurten Albayrak zelf zei glashard van niets te weten over angstcultuur en dat soort zaken, toen zij vanwege de naar buiten gebrachte feiten om commentaar werd gevraagd. Op tv zag ik een beminnelijk glimlachende vrouw die de vermoorde onschuld speelde. Maar, aan haar oogopslag en lichaamstaal zag ik ook dat zij zichtbaar moeite had om haar intense woede te maskeren.

minister Leers

Albayraks inspanningen om een degelijk beeld van zichzelf neer te zetten, teneinde haar positie bij het COA veilig te stellen, hebben echter niet het beoogde resultaat opgeleverd. De commissie, die onder leiding van staatssecetaris Scheltema maandenlang onderzoek deed bij het COA, constateerde onder andere dat Albayrak een ‘verdeel en heerstactiek’ toepaste om haar heerschappij overeind te houden.

Toen de commissie ook nog vaststelde dat Albayrak loog door onjuiste informatie over de hoogte van haar salaris aan het ministerie te geven, was haar terugkeer bij het COA volgens minister Leers niet meer mogelijk.

Nu niet meteen roepen: ‘Hoogmoed komt voor de val’!

Drugsbestrijding

Tientallen jaren trad de Amerikaanse overheid meedogenloos op als het gaat om bezit en gebruik van soft- en harddrugs.  Dit repressieve beleid, ook wel ‘war on drugs’ genoemd, is onder Richard Nixon en Ronald Reagan in gang gezet. Als gevolg van deze agressieve aanpak raken de gevangenissen overvol en zijn de politiediensten en rechtbanken overbelast.

Binnenkort komt aan deze mindset van de VS-autoriteiten een einde en krijgen preventie en behandeling voorrang boven vervolging en opsluiting van gebruikers. Deze koerswijziging heeft president Obama afgelopen dinsdag aangekondigd.

In navolging van veel landen in Europa en enkele in Latijns-Amerika gaat de regering drugsgebruik voortaan zien als behandelbare ziekte, en niet als een misdrijf. Zo hoopt zij de vicieuze cirkel van ‘drugsgebruik, arrestatie, opsluiting, vrijlating en opnieuw arrestatie’ te doorbreken, waar veel zwarte jongeren in belanden. Van hen hebben de meesten zich nog nooit aan een gewelddadig delict schuldig gemaakt.

De Amerikaanse regering geeft met deze nieuwe visie ook gehoor aan de smeekbedes van de Colombiaanse en Mexicaanse presidenten om het drugsprobleem anders aan te pakken. ‘War on drugs’ heeft in Colombia nauwelijks geleid tot een afname van de drugsproductie, terwijl in Mexico jaarlijks duizenden mensen omkomen bij drugsgeweld.

Dat de oorlog tegen drugs tot een explosieve groei van het aantal gedetineerden heeft geleid, bewijzen de volgende cijfers: op een bevolking van 310 miljoen zitten 7 miljoen Amerikanen vast of staan onder ‘supervisie’ van de staat.



Hierdoor zijn, in de afgelopen decennia, de uitgaven van de vijftig staten aan het gevangenissysteem zes maal zo snel gestegen als de uitgaven aan onderwijs. Dit zijn keiharde cijfers die de overheid uiteindelijk hebben doen inzien dat de drugsbestrijding in de VS vanuit een andere optiek moet worden bezien. De wetenschappers en politici die dit al jaren roepen kunnen eindelijk tevreden zijn.

Maar tot legalisatie van softdrugs, waar onder andere de populaire Republikeinse politicus Ron Paul een voorstander van is, zal Obama vooralsnog niet overgaan.

De regulering van het softdrugsgebruik in ons kikkerlandje laat immers zien dat je met zo’n oplossing er nog lang niet bent!

Rechtsbijstand

Los van het feit dat iedereen recht heeft op rechtsbijstand, hebben heel veel burgers moeite met de wijze waarop sommige strafpleiters hun beroep uitoefenen. Met name in spraakmakende zaken zie je ze allerlei juridische foefjes en trucjes uithalen om ten koste van wat dan ook te kunnen excelleren. Veelal doen zij dit niet eens om hun cliënt een lagere straf te bezorgen, al zullen zij dit uiteindelijk altijd beweren.

Neem bijvoorbeeld de rechtszaak rond Robert M., de hoofdverdachte in de Amsterdamse zedenzaak. Hier is klip en klaar duidelijk dat hij 67 zeer jonge kinderen, die aan zijn zorg waren toevertrouwd, ernstig seksueel misbruikt heeft. Van enige twijfel hieromtrent is bij zowel het Openbare Ministerie als de leden van de Amsterdamse rechtbank en de advocaten van Robert M. geen sprake.

Wim Anker

Dit komt simpelweg door de bekentenissen die de verdachte bij de politie heeft afgelegd en het overstelpende bewijsmateriaal dat in zijn huis is aangetroffen. Bovendien heeft Robert M. op geen enkele wijze aan zijn advocaten kenbaar gemaakt van zijn eerder afgelegde verklaringen af te willen of dat zij het bewijsmateriaal aan moeten gaan vechten.

Toch heeft de verdediging van Robert M. besloten om vrijspraak te vragen. Waarschijnlijk omdat de verdachte en zijn advocaten geschrokken zijn van de strafeis die het OM geformuleerd heeft, namelijk 20 jaar cel en TBS met dwangverpleging. Want, als de verdachte deze straf krijgt opgelegd zal hij waarschijnlijk nooit meer vrijkomen.

Tjalling van der Goot

Robert M.’s advocaat Tjalling van der Goot betoogt nu ineens dat zijn cliënt vrij moet worden gesproken, omdat het bewijs tegen hem op onrechtmatige wijze is verkregen. Volgens van der Goot had de politie de woning van Robert M. niet mogen doorzoeken, omdat de verdenking tegen hem op dat moment te mager was.

Dat advocaten alles uit de kast halen om lagere straffen te bewerkstelligen voor cliënten die berouw tonen, kunnen wij alleen maar toejuichen. Maar figuren als Robert M. middels een vormfout vrij proberen te krijgen, zou voor Tjalling van der Goot een brug te ver moeten zijn!

Lenteoffensief

Tijdens de Vietnamoorlog hoorde ik voor het eerst van het woord lenteoffensief. Toen gebruikte de media steeds deze uitdrukking zodra de Vietcong haar stellingen verliet en massaal in de aanval ging. Maar tot op de dag van vandaag is het mij  een raadsel wat de lente daarmee te maken heeft. Voor zover ik weet, kent Vietnam slechts twee seizoenen, namelijk de droge- en de natte moesson.

De laatste tijd wordt die benaming ook gebruikt in de oorlog in Afghanistan. In deze context duidt de media de jaarlijks terugkerende aanvallen van de Taliban in gebieden waar zij door de ISAF (NAVO-eenheden) zijn verjaagd.

Dit jaar hebben de Talibanleiders blijkbaar besloten om de buitenlandse troepen flink in hun hemd te zetten door zelfs tot in hartje Kabul door te dringen. In de diplomatenwijk Wazir Akbar Kahn vuurden zij granaten af op onder meer de ambassades van Groot-Brittanië, Duitsland, Rusland en Japan. Om aan te tonen dat zij allerminst verslagen zijn, bestookten zij ook gelijk het hoofdkwartier van de Navo bij die actie.

Woordvoerder Zabiullah Mujahid van de Taliban verklaarde dat de aanvallen maanden van te voren gepland waren. De acties zouden een vergelding zijn voor de verbranding van korans op een NAVO-basis en het bloedbad dat een Amerikaanse militair onder Afghaanse burgers heeft aangericht. Ook video’s waarop te zien is hoe Amerikaanse mariniers op een dode Talibanstrijder pissen, zouden de Taliban tot het grootschalige offensief hebben aangezet.

De Taliban hebben zelfs nog geprobeerd om het parlementsgebouw in de hoofdstad binnen te dringen, maar Afghaanse veiligheidstroepen wisten die poging te verijdelen.
Dit bracht de Amerikaanse ambassadeur in Kabul ertoe om de veiligheidsdiensten te prijzen voor hun professionele optreden.


Volgens hem zijn de Afghanen nu in staat om dit soort noodsituaties zelf het hoofd te bieden. Hiermee wil de Amerikaanse ambassadeur kennelijk aangeven dat hij vertrouwen heeft in de overdracht van de macht door de NAVO aan het Afghaanse leger in 2014. Eind van dat jaar trekken de honderddertigduizend buitenlandse militairen zich namelijk terug.

Als wij sommige waarnemers moeten geloven zal tegen die tijd blijken dat alle inspanningen van de NAVO zinloos zijn geweest en dat de Taliban opnieuw de macht zullen grijpen.

Tsja, wie zal het zeggen……

Zilveren-lepel-luitjes

Dat mensen, geboren met een zilveren lepel in de mond, geen flauw benul hebben van de rauwe werkelijkheid om hen heen, bewijzen weer eens twee artikelen in de Volkskrant van maandag 16 april.

Op pagina 2 staat een korzelig stukje over de Spaanse koning Juan Carlos die, hoewel het land midden in de ernstigste crisis sinds jaren verkeert en financieel steeds verder wegzakt, op safari is geweest in Botswana. Aan de peperdure jachtpartij op olifanten gaf de 74-jarige vorst zo’n 44 duizend euro uit, terwijl in Spanje meer dan de helft van de jongeren geen baan heeft en dat aantal dagelijks groeit.

koning Juan Carlos en koningin Sophia

Dit gebrek aan realiteitszin neemt de bevolking de koning bijzonder kwalijk, omdat hij onlangs nog verklaarde slapeloze nachten te hebben van het tragische lot van de Spaanse jeugd. Dat Juan Carlos tijdens de safari een ongelukkige tuimeling maakte , waardoor hij een nieuwe heup moest krijgen, lijkt om die reden nauwelijks empathie bij zijn onderdanen los te maken.

Sterker nog, enkele Spaanse politici hebben de monarch opgeroepen afstand te doen van de troon. Anderen die niet zover willen gaan, veroordelen het feit dat Juan Carlos niet van de jacht terugkeerde toen zijn oudste kleinzoon, Froilán (13), zich vorige week in Soria (Noord-Sanje) in de voet schoot.

op bezoek bij sultan Qaboos van Qatar

Op pagina 3 las ik hoe het leven van de Nederlandse kroonprins en zijn fotogenieke gemalin ongestoord voortkabbelt terwijl het voetvolk op last van Rutte de broekriem steeds strakker moet aanhalen. Willem–Alexander en de altijd glimlachende Máxima hebben namelijk voor een slordige 4,5 miljoen een vakantiewoning in Griekenland gekocht, waar zij Vladimir Poetin en Sean Connery als nieuwe buren erbij krijgen.

Het stulpje van het prinselijk paar in het Zuid-Griekse Granidi bestaat uit drie woningen en beslaat vierduizend vierkante meter grond. Verder is het voorzien van een zwembad, privéhaven en privéstrand. Behalve de Russische president en de voormalige 007 hebben ook steenrijke Griekse scheepsmagnatenfamilies zomerhuizen in de buurt.

In zo’n entourage hoeven de Oranjes niet bang te zijn dat zij ook maar iets merken van spartelende Grieken alvorens die in de afvoerput verdwijnen. Van dat soort taferelen zouden de magen van zilveren-lepel-luitjes immers van streek kunnen raken!

Twist om Soedanees olieveld

Een jaar of wat geleden heeft na jarenlange strijd de Soedanese regering eindelijk ingestemd met de afscheiding van het zuidelijke deel van het land. Hoewel vorig jaar Zuid-Soedan onafhankelijk is geworden hebben de twee landen nog geen overeenkomst kunnen bereiken waar de landgrenzen exact lopen.

Dit komt vooral omdat daar diverse oliebronnen zijn die door Soedan wordt beheerst. Ook is een akkoord over de verdeling van de oliereserves door Noord en Zuid nog niet tot stand gekomen. Recentelijk hebben deze twee onopgeloste kwesties geleid tot vijandelijkheden tussen beide landen nabij het grensgebied.

Zo hebben deze week Soedanese gevechtsvliegtuigen diverse bombardementen uitgevoerd op Zuid-Soedanese dorpen in dat gebied. En heeft het leger van Zuid-Soedan afgelopen woensdag het olieveld in Heglig bezet, hoewel het internationale gerechtshof in Den Haag in 2009 heeft bepaald dat Heglig Soedanees grondgebied is. Tegen deze uitspraak heeft Zuid-Soedan hoger beroep aangetekend.

Vanwege de oplopende spanningen in het grensgebied heeft VN-chef Ban ki-Moon persoonlijk bij Zuid-Soedan aangedrongen om de troepen daar terug te trekken. Toen de Zuid-Soedanese president Kiir daarnaar gevraagd werd, reageerde hij geagiteerd: “Ik zei hem dat ik niet onder zijn bevel sta”.

Zijn minister van informatie Barnaba Marial Benjamin voegt daaraan toe dat de troepen pas zullen worden teruggetrokken, als Soedan de aanvallen staakt. Volgens de bewindsman heeft Soedan de dag daarvoor nog zes granaten afgevuurd op de stad Bentiu, waarbij een burger is gedood.

De minister van Buitenlandse Zaken van Soedan laat weten dat zij er alles aan zullen doen om de controle over Heglig te herwinnen. Hij verwacht dat het Soedanese leger slechts ‘een paar uur’ nodig heeft om dat voor elkaar te krijgen. In afwachting van verdere ontwikkelingen ligt behalve de oliewinning in Heglig ook die in de rest van Zuid-Soedan nagenoeg stil. Om de olie naar zee te transporteren heeft het land oliepijpleidingen nodig die door Soedan lopen.

De ontmoeting tussen de twee staatshoofden die begin april gepland was, is intussen vanwege het oplaaiende geweld uitgesteld.

Hiermee is wederom aangetoond dat het rijtje van landen dat vanwege olie- en gaswinning met hun buren overhoop ligt alsmaar langer wordt!

Buurtwacht

Eerder dit jaar zijn in Amerika felle protesten uitgebroken vanwege de dood van een 17-jarige jongen in de staat Florida. De zwarte tiener Trayvon Martin werd op weg naar zijn logeeradres door een buurtwachter van 28 jaar doodgeschoten. George Zimmerman, een blanke Latino, zei te hebben gehandeld uit noodweer en dreigde daarmee weg te komen vanwege de omstreden Stand your Ground-wet.

Deze wet geeft burgers het recht om zich schrap te zetten en hun buurt gewapenderhand tegen insluipers en ander ongenode gasten te beschermen, ook als die ongewapend zijn. Onder druk van de wapenlobbygroep NRA zijn soortgelijke wetten in diverse staten aangenomen, waaronder Florida.

De dood van de ongewapende scholier leidde tot emotionele demonstraties en petities om Zimmerman aan te houden. Op internet ontstond er zelfs een nationaal debat over de rechtvaardigheid binnen het strafrecht, omdat de Stand your Ground-wet de burger zou aanzetten tot het nemen van het recht in eigen hand.

Deze week werd Zimmerman alsnog aangehouden en in de Amerikaanse staat Florida voorgeleid. Tot eind mei, wanneer de volgende zitting plaatsvindt, zal hij vermoedelijk worden opgesloten. Maar, het is niet uitgesloten dat een rechter een borgtocht zou kunnen toestaan.

De familie van Trayvon Martin heeft hierop opgelucht gereageerd omdat zij vindt dat Zimmerman op zijn minst moet worden gearresteerd en voor de rechter gebracht. Aan de schuld van Zimmerman wordt door de verwanten van de scholier niet getwijfeld. Zij zijn ervan overtuigd dat de buurtwachter de jongen opzettelijk heeft omgebracht.

Of de rechter dit ook zo ziet zal de rechtszaak moeten uitwijzen. De aanklager zal waarschijnlijk betogen dat Zimmerman schuldig is aan ‘tweedegraads moord’, wat erger is dan doodslag. Wanneer kan worden aangetoond dat de schutter ‘slechte bedoelingen’ had, kan deze levenslange gevangenisstraf krijgen. Experts zijn van mening dat het justitie niet zal lukken om moord aan te tonen.

Het Openbare Ministerie beklemtoont dat een eerlijk proces het doel is, puur op basis van feiten en niet speculaties in de media.

Alle ingredienten bijelkaar genomen zou het nog een 'long hot summer' kunnen worden in Amerika!