Sociale media

Op de voorkant van het Vervolg (een bijlage van de Volkskrant van afgelopen zaterdag) prijkt de foto van Aleksej Navalny. Daarboven, de intrigerende tekst : De nagel aan Poetins doodskist.

Uit het artikel blijkt dat deze man de motor is van de demonstraties die sinds december vorig jaar Poetin het leven zuur maken. Met zijn blogs zorgt Navalny dat het protest aanhoudt en haar eerste vruchten af gaat werpen. Namelijk, dat Poetin bij de presidentsverkiezingen van maart waarschijnlijk een tweede ronde nodig heeft om president te worden . Op zich al een fundamentele omwenteling in het stokoude staatsbestel van Rusland. Of het ooit de pluriforme en democratische kant op zal gaan zoals de demonstranten eisen, zal de nabije toekomst moeten uitwijzen.

Maar de macht van de sociale media in het politieke proces dat Rusland op dit moment doormaakt is weer eens bevestigd. Eerder heeft de Arabische lente haar cruciale rol al aangetoond.  

In mijn optiek leent dit middel zich ook uitstekend om zaken als corruptie en uitbuiting aan te pakken. Want de gewone media als dagbladen en televisie kaarten dit soort onderwerpen slechts incidenteel aan. En dat zet natuurlijk geen zoden aan de dijk.

Wat nodig is is dat een aantal handige sociale media jongens zich als aasgieren hierop storten en deze kadavers tot op het bot gaan uitbenen. Grote kans dat ‘Jan met de pet’ eindelijk ook de straat opgaat en een stuk van de welvaart opeist.

Een betere plek dan Indonesië om dit experiment uit te gaan voeren, lijkt mij onmogelijk.