Reddingsboei

Nog niet zo lang geleden haalde het Westen haar verwende neus op voor alles wat Chinees was. Behalve het eten dan, want dat was 'anders' maar vooral veel en goedkoop. Ook al werd het opgediend door “smoezelig geklede kelnertjes met duidelijk te veel pommade in het haar”.

Tegenwoordig zijn de rollen omgedraaid. Het ooit zo rijke Westen ligt aan het infuus en kan weinig anders doen dan hopen dat China haar een reddingsboei toewerpt. En in werkelijkheid gebeurt dit al.

Kijk naar de auto-industrie waar zonder de Chinezen merken als Rolls Royce, Aston Martin en nog een aantal Italiaanse paradepaardjes al lang koppie onder zijn gegaan. Dankzij de snel groeiende groep miljonairs zijn die dingen niet aan te slepen in China.

Dichter bij huis dan: in de honderden Kruidvat winkels weet het kooppubliek inmiddels uitstekend de weg. De spullen die daar liggen worden tegen afbraakprijzen aangeboden. En gekoppeld aan de Hollandse krenterigheid wisten de Chinezen dat succes verzekerd is, toen zij die tent overnamen.

Ook in de horeca zien zij tal van mogelijkheden om het klootjesvolk aan zich te binden. Kijk om je heen en het zal je opvallen dat in alle dorpen en gehuchten de cafetaria's in Chinese handen zijn. De volgende stap is kennelijk de wat duurdere restaurants.

Want, het Japans sushi & grill restaurant Sumo bij het Leidseplein, waar ik onlangs een vorkje mocht meeprikken, bleek bij navraag plotseling Chinees te zijn. Aan de formule 'véél voor weinig' kun je eigenlijk al zien dat er iets niet klopt.

Met 8 vestigingen elders, timmert deze Chinees aardig aan de weg, moet ik zeggen. Het wachten is nu op de Griek en vervolgens de Italiaan en al die andere nepperds.

Van de Chinees kunnen wij veel zeggen, maar er loopt geen één bij de sociale dienst!