Gastvrijheid

Voor wie het nog niet doorheeft: Nederlandse gastvrijheid is beperkt houdbaar! Zo ervaren de Molukkers, Surinamers, Turken en Marokkanen dit in het verleden en de Polen nu.

Zodra de economie groeit en bloeit gaan de sluisdeuren wagenwijd open om zoveel mogelijk goedkope arbeidskrachten door te laten. Waar zij vandaan komen is niet zo belangrijk. Als zij maar bereid zijn om al het vieze, zware en eentonige werk te doen, waar de Nederlander zijn neus voor optrekt.

De overheid verwacht wel dat de loonslaven hun andere gezinsleden thuis laten. Deze zouden de Nederlandse maatschappij  alleen maar overlast bezorgen. Hoe de gastarbeiders hun sociale leven wel moeten inrichten wordt hen niet gezegd. Het zal de samenleving een rotzorg zijn hoe zij dat doen. “Als dat maar zover mogelijk bij mij vandaan gebeurt”.

Overigens  wordt er ook van uitgegaan dat zij hun biezen pakken zodra de economie krimpt. Want dan zijn ze in de volksmond opeens baantjespikkers en potentiële steuntrekkers.

Dit is wat de Polen en de andere Oost-Europeanen op dit ogenblik doormaken. Uitgekotst voelen door een maatschappij die zichzelf als een egel oprolt om belagers op afstand te houden.  

De pech van Nederland is dat het gastland ze niet zomaar buiten de deur mag zetten. EU-onderdanen mogen namelijk overal gaan en staan binnen de EU.

Als Pool zou ik mij door het meldpunt van de PVV niet op de kast laten jagen. Dat zij voor Henk en Ingrid nu de voordeur willen barricaderen is niet meer dan een poging om de opmars van SP te stoppen.

Leve het populisme!