Biografieën

Een biografie moet bol staan van schokkende of op zijn minst sappige verhalen wil die door het grote publiek omarmd worden. Zeker wanneer je stiekem hoopt dat die ooit verfilmd wordt.

Die van Arantxa Sánchez Vicario, zo las ik, bevat opmerkelijke familieperikelen. De meervoudige kampioene van Roland Garros doet daarin een boekje open over hoe zij door toedoen van haar ouders financieel aan de grond zit.

Natuurlijk is het verkwisten van (volgens haar) 45 miljoen euro geen kattepis en alle reden om er schande over te spreken. Maar of anderen de details ervan willen lezen, valt te betwijfelen.

De levensbeschrijving van Anders Behring Breivik daarentegen, zal onherroepelijk de bestsellerslijsten gaan bestormen zodra die uitkomt. Iedereen wil weten wat die Noorse gek bezielde toen hij 77 mensen omlegde. Temeer omdat de meeste slachtoffers net hun pubertijd achter zich hebben gelaten.

Breiviks uitspraak, dat hij daarvoor eigenlijk een medaille verdient, veroorzaakte bij de rechtzitting grote beroering. Toen hij vervolgens om onmiddelijke vrijlating vroeg, was de verwarring helemaal compleet. Alles bij elkaar, voldoende voer voor psychologen om er een tijdje mee zoet te zijn.

De biografie van Dominique Strauss-Kahn is interessant om geheel andere aspecten van het bestaan. Maar voor filmmakers kennelijk zo ‘hot’ dat zij het leven van DSK nu al gaan verfilmen. Geen gek idee natuurlijk, want met de liefdesperikelen van een hoogbejaarde grijsaard in een rusthuis maak je niet snel een kaskraker. De keuze van Gerard Depardieu in de rol van DSK is een schoolvoorbeeld van marketing.

Waar anderen een grote duim voor nodig hebben, hebben sommigen genoeg aan een turbulent leven. Tot die laatste groep behoort zeker Soekarno, de grondlegger van het huidige Indonesië. Daar valt heel veel van te leren.