Oorlogsmisdaden

Dat oorlogsmisdaden niet zomaar verjaren is een goede zaak. Het zou toch te zot voor woorden zijn als Mladic om die reden zijn straf ontloopt voor de moordpartij in Screbenica. Weliswaar is hij ruim voor het aflopen van de verjaringstermijn bij zijn kladden gepakt, maar de gedachte an sich is al misselijkmakend voor de nabestaanden.

Een soortgelijke zaak van zo’n 65 jaar geleden duikt deze week op op de voorpagina van de Volkskrant. Daarin speelde Raymond Westerling, de oprichter van het Korps Speciale Troepen (voorloper van het huidige Korps Commandotroepen), de hoofdrol.

Volgens de historicus die dit dossier heeft afgestoft bestaat er een geheim rapport uit 1954 dat door de toenmalige ministerpresident Drees en zijn kabinet in de doofpot is gestopt. In dit rapport is melding gemaakt van standrechtelijke executies door Westerling en zijn manschappen in Zuid-Celebes. Zo’n 3000 zogenaamde ‘rampokkers’ werden toen vanwege hun nationalistische ideeën over de kling gejaagd.

De reden waarom Drees dit onder de pet hield had te maken met het mandaat van de legerleiding. Westerling kreeg namelijk carte blanche om het gebied rond Makassar te zuiveren van opstandige elementen.

Waarom zoveel jaar na dato de zaak opeens wordt opgerakeld laat zich vooralsnog alleen maar raden. Zelf vermoed ik dat de relatie met Indonesië de Nederlandse overheid heeft aangespoord om hiermee schoon schip te maken. Door diep door het stof te gaan hoopt men de banden met de voormalige kolonie nog steviger aan te kunnen halen.

Voor een kruidenier maakt het niet uit wat hij aan moet trekken. Of het nou een boetekleed is of de soepjurk van een missionaris als het maar uiteindelijk geld in het laatje brengt.