politiemishandeling

Het antwoord op verloedering?

Omdat de maatschappij constant in beweging is, is het logisch dat de overheid daarop anticipeert om ongewenste wildgroei voor te zijn. Dat agenten sneller naar hun wapen grijpen is daarom minder opzienbarend nieuws dan de Volkskrant doet voorkomen.

De overheid ziet aan alles dat de samenleving gewelddadiger wordt en moet met maatregelen komen om die trend beheersbaar te houden. Helemaal terugdringen gaat namelijk niet, daarvoor ontbreekt haar de middelen om substantieel meer blauw de straat op te sturen.

Het enige wat de overheid in dit geval kan doen is ervoor zorgen dat de politie daadkrachtiger optreedt. Onder andere door het gebruik van het dienstwapen min of meer aan te moedigen. Dit bereikt zij door de politiemensen bewuster te maken van hun bevoegdheden.

In het verlengde hiervan heeft de korpsleiding de zogenoemde amoktraining bedacht, waaraan alle agenten op straat voor de zomer deel moeten nemen. Hiermee hoopt zij calamiteiten zoals in Alphen a/d Rijn (bloedbad in winkelcentrum) beter het hoofd te kunnen bieden.

Aan de tijd dat ‘de platte petten’ dit soort situaties aan een arrestatieteam overlaten, moet met de introductie van de amoktraining een einde komen. Het motto nu is: je moet zo’n school in en de schutter uitschakelen.

Verder is de vervanging van de korte wapenstok door een uitschuifbare stalen versie onderdeel van diezelfde cultuuromslag.

Dat in de praktijk die krengen straks geheid meer botbreuken zullen veroorzaken, moet dan maar. Juist, wie niet …….!

Als dit allemaal niet afdoende is dan kan de politie altijd nog het stroomstootwapen overwegen. Exemplaren waarmee je een neushoorn in kunt laten slapen kunnen de Amerikanen ook al leveren. Dus roept u maar!

Waar het tenslotte om gaat is: Je maintiendrai!

Wintersport

Zij die een beetje in de wereld van Peter Stuyvesant erbij willen horen, zoeken in februari de besneeuwde berghellingen van de Alpen op. De meesten om er vanaf te roetsjen, de rest gaat alleen voor de apres ski.

Waar dit laatste toe kan leiden meldt onlangs de Oostenrijkse media: “Bij twee massale vechtpartijen tussen Nederlandse wintersporters in het Tiroler Zillertal zijn deze week meerdere gewonden gevallen, sommigen zijn zwaar gewond”.

Het eerste waar je bij zo’n bericht aan denkt is uiteraard drank. Want, waar krijgen mensen anders lange tenen van. Zeker in combinatie met drugs.

Toch zijn wij met z’n allen schuldig aan het feit dat veel jongelui dit als een “normale” levensstijl zijn gaan beschouwen. In goed bekeken TV-series als Oh Oh Cherso en Oh Oh Tirol zien zij immers de personages niets anders doen. En iedereen vindt die gasten tering vet!

Als wij toestaan dat onderbroekenlol en comazuipen als topamusement wordt gebracht, moeten wij niet mekkeren wanneer af en toe dit soort uitspattingen daar het gevolg van zijn.

Overigens, kan ik mij heel goed voorstellen dat veel PVVers op dit moment wegkijken. Het is niet fijn om te moeten inzien dat Polen niet de enigen zijn die zich misdragen wanneer zij een slok op hebben.

Als het meldpunt van Wilders inderdaad zoveel kritiek heeft losgemaakt binnen de EU dan zou Oostenrijk nu hetzelfde moeten doen voor Nederlanders. Ik ben benieuwd wat Henk en Ingrid hiervan vinden!

Waarschijnlijk halen zij hun schouders op, want op wintersport gaan zij sowieso niet. De kans dat allochtonen tijdens hun afwezigheid het land in zullen sneaken willen zij natuurlijk niet lopen.


  

Piraterijbestrijding 

Afgelopen donderdag kwamen afgevaardigden van 55 landen in Londen bijeen om een effectievere manier te zoeken voor de bestrijding van Somalische piraten. Gebleken is dat jarenlange inzet van allerlei marinevaartuigen en vliegtuigen niet tot de eliminatie van het probleem heeft geleid.

Jaarlijks kost de bestrijding van het kapen van schepen de wereldgemeenschap 5,3 miljard euro, slechts 2 procent hiervan zijn losgeldbetalingen.

Dat duizenden Somaliërs betrokken zijn bij deze vorm van criminaliteit is volgens de conferentiedeelnemers te wijten aan het ontbreken van een fatsoenlijk bestuur. Deze situatie duurt al meer dan 20 jaar en heeft het land inmiddels verscheurd in door allerlei groepen gecontroleerde gebieden.

In het grootste deel maakt Al Shabaab de dienst uit. Deze tot de tanden gewapende militie van islamisten heeft zich onlangs officieel aangesloten bij Al Qaida.

Vooralsnog wordt militair ingrijpen, na de ervaringen in Irak en Afghanistan, door het Westen niet overwogen.




Ook al hebben naar schatting 200 jonge Somalische Britten de afgelopen jaren de trainingskampen van Al Shabaab bezocht.

Om de piraterij doeltreffender aan te kunnen pakken richt de conferentie in Londen een fonds op om allerlei maatregelen te kunnen nemen. Deze variëren van het versterken van de omliggende kustwachten tot de oprichting van een antipiratenpolitie. Zelf realiseert men zich dat dit alles slechts symptoombestrijding is.

Met het opzetten van grootschalige visserij-activiteiten zouden de gedupeerde landen mogelijk betere resultaten kunnen bereiken. De Somalische kustbewoners worden dan in staat gesteld om op een normale manier hun brood te verdienen.

Fabel of niet veel vissers in de wereld zijn brodeloos geworden sinds de komst van buitenlandse vistrawlers. Hierop vormen de vissers in de Molukken geen uitzondering.

Transparantie  versus  smeergeldcultuur

Oliemaatschappij Shell verzet zich tegen een nieuwe Europese richtlijn die olie- en mijnbouwbedrijven verplicht hun betalingen aan overheden te rapporteren. Met het voorstel wil de Europese Commisie de transparantie bij de winning van grondstoffen bevorderen en de toenemende corruptie in deze sector tegengaan.

Vooral de vraag in hoeverre de landen, waar de gronstoffen gewonnen worden, hiervan profiteren houdt de Commissie bezig.

Wat mij hierin aanspreekt is de gelegenheid voor de inwoners om hun regering ter verantwoording te roepen over de besteding van de inkomsten.

In principe zeggen Shell en andere bedrijven, zoals mijnbouwer BHP Biliton de richtlijn te steunen. Maar in de wetenschap dat dit veel heisa zal veroorzaken zoeken zij ondertussen naar wegen om hier onderuit te komen.

Shell en BHP Biliton stellen bijvoorbeeld voor om niet per project te kijken maar per land. Tegelijkertijd zeggen zij dat de Europese richtlijn niet mag botsen met de wetten van landen die niet willen dat betalingen openbaar worden gemaakt.

Dus komt het eigenlijk hier op neer: zij vinden alles leuk en aardig, maar doen hier lekker niet aan mee!

In hun optiek is smeergeld (het woord zegt het al) nodig om alles gladjes te laten verlopen. Dat dit toevallig de Westerse normen en waarden geweld aandoet is een factor waar zij best mee kunnen leven. Dan maar geen schoonheidsprijs!

Dat corrupte regeringsambtenaren de bodemschatten verkwanselen en de inkomsten naar hun buitenlandse bankrekeningen doorsluizen is een interne aangelegenheid van het land.

Lekkere opsteker voor de mensen in de Molukken waar Shell medio 2012 een gigantisch gasveld gaat exploiteren!

Moorden

Als ik snel moet opsommen waarom de meeste moorden worden gepleegd dan kom ik hooguit op hebzucht, rancune, jaloezie en lust. Met liquidaties in de onderwereld worden volgens mij meestal openstaande rekeningen vereffend. Ook kan ik mij voorstellen dat men hiertoe opdracht geeft om de tegenpartij voor te zijn.  Die staat op het punt de boel te verlinken of een aanslag te laten uitvoeren.

Psychologen zullen natuurlijk in koor roepen dat dit te kort door de bocht is of domweg simplistisch. Volgens hen zijn er ook gevallen waar sprake is van onderliggende motieven en dus ietsje complexer.

Ik zal de laatste zijn die het tegendeel gaat beweren. Want, zo’n gast die in het winkelcentrum in Alphen a/d Rijn zes mensen doodschoot, daar kan ik met mijn boerenverstand ook niet bij.

Anders zit het met politieke moorden. Daarvan begrijp ik meestal in welke context ze gezien moeten worden. Neem de Iraanse kerngeleerden die binnen een kort tijdsbestek dodelijk verongelukten of domweg opgeblazen werden. Je hoeft geen politicoloog te zijn om te beseffen dat de aanslagen maar één doel hebben: het kernprogramma frustreren.

Zo worden in Rusland regelmatig mensen uit de weg geruimd die een gevaar zijn gaan vormen voor de politieke elite in dat land. De liquidatie van de kritische journaliste Anna Politkovskaja is daar een sprekend voorbeeld van. Een andere spraakmakende moord was de vergiftiging van de voormalige KGB-er Aleksandr Litvinenko met het radioactief materiaal polonium.

Hij moest zonodig een boekje opendoen over de duistere praktijken van de Russische geheime dienst en hoe dit heeft geleid tot de machtsgreep van Vladimir Poetin. Foute aktie natuurlijk! Dan ben je zelfs in Londen niet veilig.

Dat bij politieke moorden zelden de dader wordt gepakt lijkt mij logisch. Anders zou ‘Uncle Sam’ niet een halve eeuw met het JFK dossier in zijn maag zitten.

Het zal mij daarom niet verwonderen als de vergiftiging van de Indonesische mensenrechtenactivist Munir nooit wordt opgelost.

Oorlogsmisdaden

Dat oorlogsmisdaden niet zomaar verjaren is een goede zaak. Het zou toch te zot voor woorden zijn als Mladic om die reden zijn straf ontloopt voor de moordpartij in Screbenica. Weliswaar is hij ruim voor het aflopen van de verjaringstermijn bij zijn kladden gepakt, maar de gedachte an sich is al misselijkmakend voor de nabestaanden.

Een soortgelijke zaak van zo’n 65 jaar geleden duikt deze week op op de voorpagina van de Volkskrant. Daarin speelde Raymond Westerling, de oprichter van het Korps Speciale Troepen (voorloper van het huidige Korps Commandotroepen), de hoofdrol.

Volgens de historicus die dit dossier heeft afgestoft bestaat er een geheim rapport uit 1954 dat door de toenmalige ministerpresident Drees en zijn kabinet in de doofpot is gestopt. In dit rapport is melding gemaakt van standrechtelijke executies door Westerling en zijn manschappen in Zuid-Celebes. Zo’n 3000 zogenaamde ‘rampokkers’ werden toen vanwege hun nationalistische ideeën over de kling gejaagd.

De reden waarom Drees dit onder de pet hield had te maken met het mandaat van de legerleiding. Westerling kreeg namelijk carte blanche om het gebied rond Makassar te zuiveren van opstandige elementen.

Waarom zoveel jaar na dato de zaak opeens wordt opgerakeld laat zich vooralsnog alleen maar raden. Zelf vermoed ik dat de relatie met Indonesië de Nederlandse overheid heeft aangespoord om hiermee schoon schip te maken. Door diep door het stof te gaan hoopt men de banden met de voormalige kolonie nog steviger aan te kunnen halen.

Voor een kruidenier maakt het niet uit wat hij aan moet trekken. Of het nou een boetekleed is of de soepjurk van een missionaris als het maar uiteindelijk geld in het laatje brengt.

Wereldspelers

In 2012 zal duidelijk worden welke spelers de komende jaren de wereldpolitiek gaan dicteren.

Voor China zal eind dit jaar de nog onbekende Xi Jinping de plaats gaan innemen van Hu Jintao. De technocraat heeft zijn twee termijnen erop zitten en moet van de Partijleiding plaatsmaken voor zijn vicepresident.

In tegenstelling tot het Westen vindt in China de aflossing van de wacht achter gesloten deuren plaats. De procedure is gebaseerd op een ijzeren hiërarchie dus naar Westerse maatstaven ondemocratisch en walgelijk. Een pluspunt is wel dat er geen vreemde snuiters aan de macht zullen komen en daar kan het Westen weer makkelijker op inspelen.

De man die de Russische hegemonie zal bewaken is zo goed als zeker Vladimir Poetin. Vier jaar lang mocht Medvedev zijn troon warm houden zodat dit jaar tsaar Poetin deze opnieuw kan bestijgen “zonder de constitutie geweld aan te doen”. Russen die het hier niet mee eens zijn lopen het risico uit hun functie te worden ontheven. Zoals onlangs de algemeen directeur van de televisiezender NTV is overkomen. Zij die alsnog hun mond niet laten snoeren wachten een jarenlang verblijf in een van de Siberische strafkolonies.

Wie na november tot president van de Verenigde Staten zal worden gekozen staat nog lang niet vast. Hoewel Barack Obama woord heeft gehouden en het Amerikaanse leger uit Irak heeft teruggetrokken is het zeker geen gelopen race. Zelfs de dood van Osama Bin Laden verschaft hem niet genoeg credits om lui achterover te kunnen leunen. Het belooft een bikkelharde verkiezingsstrijd te worden, waarin de Republikeinse tegenkandidaat de kwakkelende economie van de VS in de schoenen van Obama zal proberen te schuiven. Wij gaan het allemaal beleven.

Ondertussen mag de rest van de 7 miljard ‘minkukels’ slechts hopen dat de 3 sterspelers het speelveld niet onnodig gaan omploegen.

Cohens integriteit

Zelden lees je dat iemand het slachtoffer is van zijn eigen fatsoen. Toch is dit volgens “kenners”  de reden waarom Job Cohen de handdoek in de ring heeft moeten gooien. Een betere smoes voor zijn falen hoeft de fractieleider van de PvdA zelf niet te bedenken, lijkt mij.

De pleister die de politieke commentatoren op Cohens gekneusde ego plakken heet ineens integriteit. Hij zou het beste met de samenleving voor hebben maar die tijd is hem helaas niet gegund.

De rol van oppositieleider is hem niet op het lijf geschreven. Hij was voorbestemd om na zijn afscheid als burgemeester van Amsterdam de nieuwe premier te worden. Dat was tenminste de toekomst die Wouter Bos voorspelde toen Cohen zich door hem liet overhalen om lijsttrekker te worden.

De werkelijkheid pakte anders uit. Cohens gebrabbel en gestotter bij Twan Huys kostte de PvdA waarschijnlijk die ene stem om als winnaar van de verkiezingen van 2010 te worden uitgeroepen.

Tsja, toen belandde Cohen in plaats van in het Torentje zomaar in de Tweede Kamer. De plek waar straatvechter Wilders likkebaardend op hem wachtte en de tv-camera’s alle verhaspelde zinnen pijnlijk registreerden.

Toen hij ook geen visionair bleek te zijn, wilde zijn eigen achterban het liefst van hem af. Die boodschap mocht scheidend partijvoorzitter Ploumen overbrengen. In haar afscheidsspeech stelde zij vast dat Cohen onzichtbaar was.

Hoewel gekwetst leek hij deze de opmerking van zich af te laten glijden. Maar het verwijt van collega Timmermans dat onder Cohens leiding de PvdA een soort SP-light gaat worden moest als een dolksteek in de rug hebben aangevoeld. Job Cohen legde per direct zijn functie neer.

Zo gaat het in het leven: “Sometimes you win, sometimes you lose”!

Excuses

Burgemeester Victor Molkenboer van Leerdam wil dat de Nederlandse overheid haar excuses aanbiedt aan de Molukse gemeenschap. Zij moet spijt betuigen voor de slechte opvang en behandeling die de Molukkers in de jaren vijftig kregen.

Molkenboer heeft ook zeventig collega-burgemeesters gevraagd hetzelfde te doen. Deze hebben allen in hun gemeente een Molukse gemeenschap wonen.

Als gedupeerde zou ik eigenlijk een gat in de lucht moeten springen vanwege dit bericht. Wat ik niet ga doen, maar dat later.

Eerst wil ik Molkenboer feliciteren met zijn scherpzinnigheid, want dat is hiermee wel aangetoond. Hij heeft in zijn hoedanigheid als burgervader gemerkt dat er nog onverwerkt leed is bij de Molukkers.

Die gemeenschap is door de komst van allerlei economische gelukzoekers in de vergetelheid geraakt. En kennelijk wil de Nederlandse overheid dit zo houden. Anders zou zij geen verwoede pogingen doen om het RMS-ideaal van de Molukkers door de rechter te laten verbieden.

Waarom ik Molkenboers initiatief met de nodige argwaan benader is eigenlijk simpel. Vorig jaar heeft Stichting Tiga Batang Air (een organisatie die in de Molukken kansarme kinderen een scholingskans geeft) een bedelbriefactie gehouden. In het kader van 60 jaar Molukkers in Nederland  heeft zij toen alle 90 gemeenten aangeschreven waar ooit een Molukse gemeenschap woonde. Resultaat van deze sponsoractie is ongehoord teleurstellend, namelijk:  niente, nada, noppes oftewel niet eens 1 euro.

Moeten wij straks ook nog dankbaar zijn wanneer de Nederlandse overheid “sorry” tegen ons gaat zeggen? LOL

Het verbaast mij eigenlijk dat niemand diezelfde overheid voor de rechter sleept voor het deporteren van een compleet gemeenschap. Want ook met smartegeld kan men een hoop goede dingen doen in de Molukken.

Kijken wie er dan een gat in de lucht springt.

Prins Pech in Lech

Dat juist Johan Friso door een lawine werd bedolven in het Oostenrijkse  skidorp Lech is volgens de Volkskrant geen verassing. Bij zijn geboorte al heeft hij ronduit pech. Als tweede zoon van Claus en Beatrix is hij gedoemd om als reserve troonopvolger door het leven te gaan. Ongeveer het zelfde als: reserve doelman zijn bij het Nederlands elftal in de glorietijd van Edwin van der Sar.

Dat hij onder een slecht gesternte is geboren bewijst volgens de krant de taxatiefout die hij maakte. Johan Friso had namelijk het kabinet nooit moeten verzoeken om een toestemmingswet voor zijn huwelijk in te dienen. Want, toen vaststond dat Mabel Wisse Smit gelogen had over haar relatie met drugscrimineel Klaas Bruinsma kon toenmalig premier Balkenende het verzoek onmogelijk inwilligen. Door zijn huwelijk toch door te zetten verspeelde Johan Friso uiteindelijk het lidmaatschap van het Koninklijk Huis.

Omtrent het ongeval in Lech zijn weinig bijzonderheden bekend. De smeuïge details die de neergestreken mediacircus de wereld instuurt berust hoofdzakelijk op aannames en hypotheses van omwonenden. Wat inmiddels wel vaststaat is dat hij zich buiten de skipiste bevond toen de lawine hem verraste. Hieruit blijkt dat Johan Friso meer wilde dan het banale volksvermaak dat skiërs uit de Amsterdamse grachtengordel en het Gooi daar zoeken.

Je kunt je afvragen of hier sprake is van bravoure die sommige mensen in zich hebben. Laten wij zeggen: een soort van fatalisme waardoor zij telkens het noodlot willen tarten.

De volkskrant houdt het op pech. En daar ben ik het niet mee eens omdat je aan pech niets kan doen, het overkomt je gewoon.

Trek je daarentegen telkens een lange neus naar ‘magere Hein’ dan moet je niet versteld staan dat hij jou een keer opwacht.

Carnaval

Met het inzetten van de dooi verdween ook de elfstedenkoorts bij schaatsgek Nederland. De kans om voor één dag het middelpunt van de wereld te zijn is voor Friesland verkeken. Het komende jaar rest de rayonhoofden niets anders dan opnieuw periodiek samen te komen dagdromen, met een fles Jägermeister als troost.

Hoewel ik al 60 jaar gast ben in dit land werkt die gedachte nog steeds op mijn lachspieren. Want: ziet u uzelf al over de Elfstedentocht vergaderen, terwijl half Nederland op het strand ligt? Nou, ik dus niet!

Dan heb ik toch liever het carnaval dat vanaf vrijdag het openbare leven in het Zuiden des lands compleet ontwricht. Al blijven de mensen van boven de grote rivieren naar hun voorhoofd wijzen als deze jaarlijks terugkerende verkleedpartij ter sprake komt. Zeker nu het Centraal Plan Bureau heeft becijferd dat Nederland officieel in een recessie is beland, heeft men er geen goed woord voor over.

De zuiderlingen zelf hebben daar geen boodschap aan. Zij hebben een heel jaar gespaard om 4 dagen lang volledig uit hun bol te kunnen gaan. Aan de tientallen praalwagens, die aan de optocht deel gaan nemen, zijn maanden gewerkt door leden van de carnavalsverenigingen.

Dus wat die krentenkakkers in het Noorden betreft? Laten die eerst maar zorgen dat zo’n lullig schaatstochtje er komt, al is het maar eens in de 5 jaar. Pas dan kunnen zij opnieuw langskomen om ons de les te lezen. Maar voorlopig: Alaaf menneke!!

Gastvrijheid

Voor wie het nog niet doorheeft: Nederlandse gastvrijheid is beperkt houdbaar! Zo ervaren de Molukkers, Surinamers, Turken en Marokkanen dit in het verleden en de Polen nu.

Zodra de economie groeit en bloeit gaan de sluisdeuren wagenwijd open om zoveel mogelijk goedkope arbeidskrachten door te laten. Waar zij vandaan komen is niet zo belangrijk. Als zij maar bereid zijn om al het vieze, zware en eentonige werk te doen, waar de Nederlander zijn neus voor optrekt.

De overheid verwacht wel dat de loonslaven hun andere gezinsleden thuis laten. Deze zouden de Nederlandse maatschappij  alleen maar overlast bezorgen. Hoe de gastarbeiders hun sociale leven wel moeten inrichten wordt hen niet gezegd. Het zal de samenleving een rotzorg zijn hoe zij dat doen. “Als dat maar zover mogelijk bij mij vandaan gebeurt”.

Overigens  wordt er ook van uitgegaan dat zij hun biezen pakken zodra de economie krimpt. Want dan zijn ze in de volksmond opeens baantjespikkers en potentiële steuntrekkers.

Dit is wat de Polen en de andere Oost-Europeanen op dit ogenblik doormaken. Uitgekotst voelen door een maatschappij die zichzelf als een egel oprolt om belagers op afstand te houden.  

De pech van Nederland is dat het gastland ze niet zomaar buiten de deur mag zetten. EU-onderdanen mogen namelijk overal gaan en staan binnen de EU.

Als Pool zou ik mij door het meldpunt van de PVV niet op de kast laten jagen. Dat zij voor Henk en Ingrid nu de voordeur willen barricaderen is niet meer dan een poging om de opmars van SP te stoppen.

Leve het populisme!

Reddingsboei

Nog niet zo lang geleden haalde het Westen haar verwende neus op voor alles wat Chinees was. Behalve het eten dan, want dat was 'anders' maar vooral veel en goedkoop. Ook al werd het opgediend door “smoezelig geklede kelnertjes met duidelijk te veel pommade in het haar”.

Tegenwoordig zijn de rollen omgedraaid. Het ooit zo rijke Westen ligt aan het infuus en kan weinig anders doen dan hopen dat China haar een reddingsboei toewerpt. En in werkelijkheid gebeurt dit al.

Kijk naar de auto-industrie waar zonder de Chinezen merken als Rolls Royce, Aston Martin en nog een aantal Italiaanse paradepaardjes al lang koppie onder zijn gegaan. Dankzij de snel groeiende groep miljonairs zijn die dingen niet aan te slepen in China.

Dichter bij huis dan: in de honderden Kruidvat winkels weet het kooppubliek inmiddels uitstekend de weg. De spullen die daar liggen worden tegen afbraakprijzen aangeboden. En gekoppeld aan de Hollandse krenterigheid wisten de Chinezen dat succes verzekerd is, toen zij die tent overnamen.

Ook in de horeca zien zij tal van mogelijkheden om het klootjesvolk aan zich te binden. Kijk om je heen en het zal je opvallen dat in alle dorpen en gehuchten de cafetaria's in Chinese handen zijn. De volgende stap is kennelijk de wat duurdere restaurants.

Want, het Japans sushi & grill restaurant Sumo bij het Leidseplein, waar ik onlangs een vorkje mocht meeprikken, bleek bij navraag plotseling Chinees te zijn. Aan de formule 'véél voor weinig' kun je eigenlijk al zien dat er iets niet klopt.

Met 8 vestigingen elders, timmert deze Chinees aardig aan de weg, moet ik zeggen. Het wachten is nu op de Griek en vervolgens de Italiaan en al die andere nepperds.

Van de Chinees kunnen wij veel zeggen, maar er loopt geen één bij de sociale dienst!

Gerechtigheid

Soms vraag je je af of gerechtigheid wel bestaat. Bijvoorbeeld  wanneer opnieuw zware criminelen vanwege vormfouten in de tenlastelegging door de rechter op vrije voeten worden gesteld.

Dat de nabestaanden van de decembermoorden in Suriname zich dit al decennia lang afvragen, kan ik mij daarom heel goed voorstellen. Zeker nu Bouta stevig in het zadel zit en het land bestiert zoals het hem uitkomt. Van het proces decembermoorden dat onder president Venetiaan op de rol is gezet, wordt weinig meer vernomen.

Gelukkig bewijst de arrestatie van de moordenaar van Zoran Djindjic in Valencia deze week dat wij hieraan niet moeten gaan twijfelen. Jarenlang zag het er immers naar uit dat de moord op de Servische premier in 2003 onbestraft zou blijven. Maar zie: dankzij het internet zijn naar het buitenland uitgeweken boeven daar ook niet meer veilig.

Gerechtigheid eisten ook decennialang de bewoners van Rawah Gedeh. Het dorp waar volgens hen in 1947 een paar honderd mannen en jongens standrechtelijk werden geëxecuteerd door Nederlandse militairen. Op hun beurt beweren de veteranen, die nog in leven zijn, dat het er hooguit enkele tientallen zijn geweest.

Hoe het ook zij, dankzij de vasthoudendheid van hun Nederlandse advocate kwam er voor de nabestaanden eindelijk smartegeld, maar tegelijkertijd ook onrust in Rawah Gedeh. Onenigheid over wie wel en geen recht daarop zou hebben, heeft de sfeer in het zo vredige dorp voorgoed verziekt.

Over het algemeen doet geld wonderen maar soms ook donderen, zullen we maar zeggen.

Breaking news

Volgens wikipedia is adat een combinatie van sociale leefregels, omgangsnormen en traditionele gebruiken. En beter zou ik het niet kunnen samenvatten.

De reden waarom ik dit onderwerp aansnijd is dat ik deze week van mijn geloof ben gevallen. De overtuiging dat adat Molukkers bij elkaar brengt en houdt, daar ben nu helemaal klaar mee.

Eerder begon ik al te twijfelen toen ik hoorde van sociale onrust in meerdere dorpen, vanwege het kiezen van een nieuw dorpshoofd. Volgens traditie volgt men hierbij het systeem van erfopvolging. De eerste in lijn heeft het meeste recht enz.  Maar waterdicht blijkt het helemaal niet.

Sommige ouddorpshoofden hebben hun wettige echtgenotes geen zonen kunnen schenken maar wel hun maîtraisses. Hierdoor ontstaat er veel ruis in het systeem en dus ellende. In Nolloth, een dorp op het eiland Saparua, leidde dit tot heftige spanningen tussen de ene en de andere helft van de gemeenschap. Dit liep zo hoog op dat men besloot om de verkiezingen tot nader order af te blazen.

De druppel die bij mij de emmer deed overlopen was de geweldsexplosie in Pelauw. Dit grote moslimdorp op het eiland Haruku werd afgelopen weekend geteisterd door een soort van burgeroorlog. Met als gevolg 6 doden, tientallen gewonden en 300 platgebrande huizen.

De bron van deze spontane volkswoede was de renovatie van het adathuis. Door het plotselinge overlijden van het adathoofd kwam er een ander die alle reeds aangebrachte veranderingen liet afbreken. Een grotere belediging voor de aanhang van het oude adathoofd is nauwelijks denkbaar. Diezelfde dag nog sloeg de vlam in de pan.

Als zelfs een gemeenschap, die als geen ander zoveel gouverneurs en andere bobo’s heeft voortgebracht, zich door de adat laat verscheuren dan is mijn conclusie simpel: weg d’r mee!

Dan maar geen brok eigenheid waarmee wij ons graag onderscheiden van andere volksstammen om ons heen.
Aan zelfvernietiging ga ik geen bijdrage leveren!

Journalisten

Zonder buitenlandse correspondenten belandt het wereldnieuws niet iedere ochtend op onze deurmat. Behalve krantenartikelen maken zij op dezelfde freelancebasis ook raportages voor nieuws- en actualiteitenprogramma’s.

Als oplettende lezer en kijker valt het mij op dat wat zij aanleveren niet altijd nieuwswaarde heeft. Soms ronduit bagger zelfs.

Bij dit soort items krijg ik de neiging om snel verder te zappen, maar dit niet altijd doe omdat ik mij realiseer dat de maker ook moet eten.

Anderen gaan in hun jacht naar primeurs letterlijk over lijken. Dit heeft het immense schandaal rond een aantal Britse kranten van Rupert Murdoch wel duidelijk gemaakt.

Gelukkig voor de mediatycoon brak er plotseling in de Londense wijk Tottenham massale rellen uit, waarbij hele huizenblokken de fik in gingen.

Deze geweldsexplosie heeft er voor gezorgd dat de deksel van de beerput weer dichtging.

Zelf vroeg ik mij toen af of hier sprake was van toeval of georkestreerde chaos, bedoeld om de aandacht van het publiek af te leiden.

Dat in ons kikkerlandje ook journalisten rondlopen die een primeur best een handje willen helpen, bewijst Peter R. de Vries bij zijn jacht op Joran van der Sloot. Alles werd uit de kast getrokken om de vermeende moordenaar van Natalie Holloway achter de tralies te krijgen.

Onlangs werden twee journalisten van het actualiteitenprogramma 1-Vandaag vrijgesproken van het plegen van huisvredebreuk. Het tweetal probeerde met een verborgen camera de oorlogsmisdadiger Heinrich Boere te ontmaskeren.

Volgens de Duitse justitie hebben zij daarmee de persoonlijke levenssfeer van de overgelopen oorlogsboef geschonden.

Hoever journalisten mogen gaan, daar zullen de meningen voorlopig over verdeeld blijven.

Maar verder dan onze Marinjo tot nu toe laat zien mag best.