Mysterieuze verdwijningen

Tegenwoordig zal het horen of lezen van de naam Azaria Chamberlain niet snel meer een belletje doen rinkelen bij mensen. Toch was de mysterieuze verdwijning van deze negen weken oude baby ooit wereldnieuws geweest. Het werd zelfs onderwerp van tientallen boeken, een tv-serie, een opera en de met Oscar genomineerde  film A cry in the dark met Meryl Streep in de rol van Lindy Chamberlain.

Uluru-rots

Het kind zou volgens de ouders op 17 augustus 1980 door een dingo (een Australische wilde hond) uit hun tent zijn meegenomen en gedood. Lindy en Michael Chamberlain waren op het moment dat dit gebeurde aan het kamperen nabij de beroemde Uluru-rots, ook wel Ayers-Rock genoemd. Deze bewering werd bij de eerste rechtzaak in 1981 niet in in twijfel getrokken.

Moeder Lindy werd een jaar later alsnog tot levenslang veroordeeld voor moord en vader Michael voor medeplichtigheid. Nadat een bebloed jasje van Azaria in 1986 was gevonden in een gebied waar veel dingo’s verbleven, werden alle beschuldigingen weer ingetrokken. Lindy Chamberlain zat toen al drie jaar in de cel, waar zij inmiddels een kind had gekregen.

Doordat sinds 1980 in de verdwijningszaak van Azaria diverse malen door Australische rechters en onderzoekscommissies tegenstrijdige uitspraken werden gedaan, groeide deze uit tot een van de meest geruchtmakende vermissingszaken van Australië. Zelfs in 1995 durfde een patholoog geen doodsoorzaak te benoemen omdat er geen stoffelijk overschot voor handen was.

Nu, na bijna 32 jaar, durft pathologe Elizabeth Morris het wel aan om de dingo als dader aan te wijzen. Zij baseert zich op het teruggevonden kledingstuk van Azaria en op zeker tien andere dingo-aanvallen op Australische kinderen. Volgens Morris is een dingo in staat een kind aan te vallen, mee te nemen en te doden.

Lindy toont doodsoorzaak Azaria

Hiermee komt hopelijk een eind aan de jarenlange speculaties omtrent de verdwijning van Azaria Chamberlain. Moeder Lindy, die inmiddels van haar man Michael is gescheiden, reageerde opgelucht op de verklaring van de pathologe. Zij voegde eraan toe: “Australië is prachtig, maar kan soms ook gevaarlijk zijn”.

Zelf zal ik de laatste zijn die dit tegenspreekt. De outback-safari, die mij in een grijs verleden aan de voet van Uluru bracht, staat nog steeds in mijn geheugen gegrift.  Net als de grote krokodil die vlakbij Darwin op mij afstormde, maar op het laatste nippertje gelukkig tegen een meterhoge afrastering knalde.