Dreigende sluiting MuMa (Moluks museum)

Terwijl sportminnend Nederland bevangen is door de EK-koorts en de rest van de zomer gebeiteld zit vanwege Wimbledon, de Tour de France en de Olympische Spelen in Londen, dreigt zich in domstad Utrecht een drama te voltrekken. Het MuMa, het Moluks museum dat aan de Kruisstraat is gevestigd, zal per 1 oktober voorgoed de deuren moeten sluiten als er geen oplossing komt voor haar acute geldnood.

Op een krantenartikeltje na wordt door de media over dit ‘zwaard van Damocles’ boven het hoofd van de Molukse bevolking niet gerept. Door het aanhoudende gevaar voor het financiële systeem in Europa omdat sommige ‘knoflooklanden’ dreigen om te vallen komt de nieuwsvoorziening hier kennelijk niet aan toe. Zelfs de dagelijkse moordpartijen in Syrië raken daardoor onderbelicht.    

Molukkers in Nederland zouden eigenlijk razend moeten zijn dat dit afschuwelijke scenario hen te wachten staat. Los van de schuldvraag waar van alles over te zeggen valt, zou deze volkswoede uit moeten monden in felle protesten richting Den Haag, omdat de regering consequent wegkijkt in plaats van haar verantwoordelijkheid neemt.

Aan de wieg van het MuMa stond notabene het laatste kabinet Lubbers. Het museum maakte deel uit van een regeling waarmee de toenmalige regering de Molukse KNIL-generatie wilde compenseren voor alle pijn die zij had geleden. In het MuMa zou de geschiedenis van deze mensen, die onder valse voorwendsels uit hun natuurlijke omgeving waren weggehaald, voor het nageslacht veiliggesteld worden.

Het MuMa opende in 1990 dankzij een exploitatiesubsidie van 500 duizend gulden (227 duizend euro) haar deuren en voldeed jarenlang aan de verwachtingen. In 1995 kreeg het voor de verzelfstandiging een eenmalig bedrag van 8 miljoen gulden van het rijk. Dit geld werd belegd door Schretlen, een zakenbank van de Rabobank.

In tegenstelling tot het gesjoemel bij woningcorporaties als Vestia en legio andere semi-overheidsinstellingen is de reden van de deplorabele financiële toestand van het MuMa grotendeels te wijten aan de financiële crisis. Van het belegde bedrag is door tegenvallende investeringsresultaten en stijgende uitgaven nagenoeg niets meer over.

Voor de Molukse gemeenschap zou het onverteerbaar zijn wanneer de overheid wel tientallen miljarden in mislukte knoflookstaten wil steken maar het MuMa aan haar lot overlaat!