Kapitaalvlucht Chinese elite

Zodra mensen hun schaapjes op het droge hebben wordt er naarstig naar wegen gezocht om het vergaarde vermogen veilig te stellen. Vreemd is dit natuurlijk niet, want niemand wil zijn bezittingen kwijtraken aan zaken die hij niet in de hand heeft. Bijvoorbeeld: wanneer het land door wat voor omstandigheden dan ook in een politiek instabiele situatie terechtkomt.

Wat dit aangaat maken de kapitaalkrachtige Chinezen daar geen uitzondering op. Ook zij besluiten steeds meer om hun nationaliteit te verruilen voor die van landen als Canada, de VS of het dichterbij gelegen Australië. De meesten hebben geen vertrouwen in de toekomst van hun moederland waar de economie al flink wat jaren een onstuitbare groei laat zien.

Wat hen met name zorgen baart is dat China geen rechtstaat is en wanneer men pech heeft zomaar opgepakt kan worden en alles kwijt is. Om dit voor te zijn laten velen hun kinderen in het buitenland studeren en sturen daarna de echtgenotes daarheen om zogenaamd voor het kroost te zorgen. Ondertussen kunnen die mooi een riant onderkomen regelen waar het hele gezin te zijner tijd haar intrek kan nemen.

Een kwart van de Chinese elite met een vermogen van meer dan 10 miljoen euro bezit volgens  de Amerikaanse adviesgroep Bain & Company en China Merchant’s Bank al een buitenlands paspoort. Terwijl 60 procent van alle miljonairs serieuze plannen heeft om te emigreren. De stille uittocht van rijke Chinezen is al een tijdje aan de gang, wat te zien is bij de immigratiediensten van de VS, Canada en Australië.

Dit alles heeft tot gevolg dat in de genoemde landen Chinese privé-investeerders een belangrijke rol zijn gaan spelen in de onroerendgoedsector.

Daar zijn goede huizen meestal goedkoper dan in de Chinese woonkernen die ook nog eens overbevolkt zijn.

Dat Peking niet gecharmeerd is van de kapitaalemigratie spreekt voor zich. De nationalistische partijkrant Global Times stelde vorig jaar de ‘vlucht van de rijken’ al aan de kaak. Zij neemt het de elite kwalijk dat deze met de bulk van de welvaart er vandoor gaat terwijl het de gewone man is die de afgelopen dertig jaar daarvoor geploeterd heeft.

Hiermee hebben de Chinese autoriteiten zonder meer een punt, lijkt mij!