Hufterigheid

Hufterigheid

Hufterigheid is hot item. Een woord waar tegenwoordig iedereen wat over te melden heeft. Zelfs in ‘de wereld draait door’ kwam het al ettelijke malen langs. Het meest voor rekening van tafelheer Prem die zijn ongezouten mening best met de argeloze kijkers wil delen. Uiteraard wel op afroep, want BNers moeten ook leven.

Toch kan ik heel goed invoelen waarom een jurist  als Prem zich groen en geel ergert aan dit soort uitwassen. Ook ik herken hierin zuiver het gevolg van een samenleving die op alles een polderetiket moet plakken.

‘Handen af van onze hulpverleners’ is ook zo’n slogan waar ik mij ongemakkelijk bij voel. Immers, in wat voor wereld leven wij eigenlijk als onze handhavers van de wet zelf bescherming behoeven. Te zot voor woorden toch?

Compassie voor ambulancepersoneel is tot daaraan toe. Maar agenten die zich laten bespugen en slaan gaat er bij mij echt niet in.

Nog steeds denk ik dan terug aan het voorval in Washington toen ik dacht een ‘cop’ lichtjes op de schouder te kunnen tikken om zijn aandacht te trekken. De vraag naar de locatie van een bezienswaardigheid stokte in mijn keel  zodra ik deze als door wesp gestoken zag reageren.

In een vloeiende aktie deed de agent een stap achteruit, bracht  zijn hand dreigend boven zijn wapen en beet mij luidkeels toe: “Back off”.