Afbraakbeleid

Een van de weinige sectoren die blij is met Ruttes minderheidskabinet zou de NS kunnen zijn. Bijna geen maand gaat voorbij zonder massaal protest bij het Haagse Binnenhof. Van heinde en verre komen mensen het sloopbeleid van deze regeringsploeg verketteren. Stemvee dat zich misleid voelt bij de laatste kamerverkiezingen.

Vooral zij die hun brood verdienen in de kunst- en cultuursector voelen zich bij de strot gegrepen. Van de PVV mag dit soort ‘linkse hobby’s’ met de vuilniswagen mee.

Ook voor het MuMa, het Moluks Museum in Utrecht, dreigt het doek te vallen. Dat moment zou voor de Molukkers in Nederland een inktzwarte dag zijn: hun geschiedenis wordt uitgegumd.

Dwars tegen de intenties in van het laatste kabinet Lubbers dat het opzetten van het MuMa financieel mogelijk heeft gemaakt. Het museum is een onderdeel van een regeling waarmee de toenmalige regering de KNIL-generatie wilde compenseren voor al de pijn die zij had geleden.

Dit verhaal, van een groep mensen die onder valse voorwendsel uit haar natuurlijke omgeving werd weggehaald, zou het MuMa permanent in beeld brengen. Maar zie: nog geen kwart eeuw later laat het collectieve geheugen ons al in de steek.

“Tsja, economisch tegenwind”, hoor ik sommige politici hardop denken.

Nou, ammehoela heren! Rutte en consorten zouden zich de ogen uit hun kop moeten schamen als het MuMa dichtgaat.

Maar omdat iemand mij ooit zei dat alleen mensen dit kunnen, roep ik Lubbers en het echte CDA op om dit debâcle te verhinderen.